<<< powrót :::
Teatr Bretoncaffe Manifest Jaszczurki
Teatr Bretoncaffe "Manifest jaszczurki" autor: Sławomir Krawczyński; reżyseria: S. Krawczyński wykonawcy: A. Wach, D. Strycharski, J. Rutkowski muzyka: D. Strycharski, J. Rutkowski choreografia: A. Wach scenografia: L. Rowiński spektakl multimedialny Surrealistyczna baśń i filozoficzna opowiastka o poszukiwaniu prawdy, a zarazem nowoczesny w środkach spektakl na tancerkę, perkusistę i wokalistę. "Manifest jaszczurki" to przekorne pytanie o wielki naukowy mit naszych czasów. Jakie jest jego znaczenie dla naszego postrzegania świata? W jaki sposób oddziałuje on na nasze poczucie sensu i wolności? "Manifest jaszczurki" to właściwie manifest wyobraźni i marzenia, w świecie zdławionym przez racjonalistyczne schematy. Jest to również manifest artystyczny: spektakl przekracza konwencjonalne definicje. Posługując się pastiszem, nie poprzestaje na tym - pyta o sam pastisz, podważa go i wywołuje tajemnicę. Jako kompozycja zawiera w sobie teatr, taniec, koncert muzyczny, a także instalację video. Granice gatunków są tutaj zatarte, język wypowiedzi to nieustanna konfrontacja odrębnych światów, które wytwarzają samoistną ponadgatunkową formę, jednakże ostateczna formuła spektaklu pozostaje do końca nie odgadniona. Trójka performerów przy minimalistycznej inscenizacji, tworzy świat fantastyczny i zarazem pełen ironii i autoironii przekaz. Żadna z jakości nie jest tutaj dominująca: absurd zderza się z tajemnicą, a rockowy występ przemienia się w fantasmagorię i zagadkę.
Teatr Bretoncaffe został założony w 2001 roku w Warszawie przez trójkę artystów: Annę Godowską, tancerkę i choreografa, Sławomira Krawczyńskiego, dramaturga i reżysera oraz Dominika Strycharskiego, muzyka i kompozytora. W 2003 r. do zespołu dołączyła Anita Wach. Teatr Bretoncaffe debiutował spektaklem "Lustro. Byliśmy tam któregoś dnia, lecz zdążyliśmy zapomnieć", który zdobył jedną z głównych nagród VIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w 2002 roku. teatr bretoncaffe w swojej twórczości łączy taniec współczesny, ruch, aktorstwo, tekst, muzykę. Traktując w sposób otwarty samo pojęcie teatru, twórcy bretoncaffe nie chcą ograniczać się li tylko do poszukiwania stylu. Teatr jest dla nich miejscem, gdzie artysta w sposób świadomy otwiera się na rzeczywistość. Źródłem inspiracji może być zarówno konkretny tekst literacki lub filozoficzna myśl, jak i obserwacja codziennych wydarzeń, czy też kontemplacja snów. U podstaw każdej pracy leży chęć uchwycenia zjawisk, które w życiu człowieka i kulturze są nie w pełni uświadomione i trudne do wyrażenia. Jest to poszukiwanie procesów ukrytych za fasadami oczywistości, kulturowymi schematami i potocznymi definicjami, procesów, które w wielkim stopniu determinują nasze życie, wpływają na jednostkowe oraz zbiorowe losy. Śledzenie tego ukrytego nurtu jest sposobem na obserwację współczesności, której obraz ciągle się zmienia, transformuje w coraz nowe formy. Ten obraz w istocie stanowi odbicie skomplikowanej, zbiorowej ludzkiej psyche.
Dla twórców Bretoncaffe taniec jest ogólną nazwą pracy nad ciałem, a praca ta zakłada potraktowanie ciała jako medium treści psychicznych. Taniec i aktorstwo naturalnie współistnieją ze sobą, stanowiąc różne strony jednego procesu. Są manifestacją zjawisk psychicznych. Począwszy od 2004 roku zespół prowadzi projekt badawczy pod nazwą "Taniec śniącego ciała", którego celem jest wypracowanie własnej techniką pracy z ciałem w oparciu o metody psychologii zorientowanej na proces, której twórcą jest Arnold Mindell. Projekt ten realizowany jest we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie. teatr bretoncaffe należy do nurtu teatrów niezależnych. Swoje projekty finansuje z jednorazowych dotacji instytucji publicznych oraz ze środków własnych. Od września 2007r. Teatr Bretoncaffe funkcjonuje jako Bretoncaffe & Wytwórnia Teatr.
